Dene Be Güzelim Şiiri - Serpil Koçar

Dene Be Güzelim

Bazen insanların gerçek yüzlerini görmek
Çok incitir, üzer insanı; kalbi güzel olanların.
Kimseyi üzmemek için kırk takla atan,
Ağzından çıkacak bir cümleyi bin kez tartan
Kalbi güzel insan, sadece kendini üzer.

Oysaki değmezdi ki hiç kimse için üzülmeye,
Yüreğini kanatırcasına ağlayıp sızlanmaya.
Bilmez misin insanlar kötülükten beslenir olmuş?
Değmez inan ki değmez yüreğini acıtmaya,
Kendi kendini üzmeye… Olan yine sana olacak be güzelim.

Kimsenin umurunda olmayacaksın inan bana,
Gözünden akan bir damla yaş bile değmez
Gerçekten yüreği kararmış, kalbi taş olmuş insanlara.
Yalnızlık bu yüzden güzeldir bazen, insanlardan uzak;
Kendini dinlersin sadece, yüreğinin sesine kulak verirsin.

Boş ver, sil gitsin seni üzenleri,
Kırıp da arkasına bile bakmayanları.
Sevdiklerin, seni sevenler olsun sadece yanı başında.
Seni dinleyen, değer veren birkaç da dostun varsa,
Ne mutlu sana… Gerisini boş ver gitsin be güzelim.

Çünkü kimse anlamayacak seni kendinden başka.
Eğer bir gün dertleşmek istersen uzun uzun,
Al kalemi kâğıdı eline, yaz yüreğindekileri.
Kimsenin duymadığını, anlamadığını dök satırlara;
İnan ki bütün her şeyden uzak, o satırlar anlayacak seni.

Gözyaşlarını gizleyecek her bir harf, her bir hece…
O yüzden kalem ve kâğıtla dertleşmek güzeldir.
Bazen her şeyden, herkesten uzak kalmak,
Yazıp içini dökmek iyi gelir yorgun ruhuna;
Dinlendirir bütün yorgunluğunu… Dene be güzelim, dene.