Bana derdi reva gördün sen kader,
Yeter derman verip yüzümü güldürsen.
Gecem gündüzümü eyledin keder,
Ya da canım alıp öldürsen kader.
Sarmaşık misali dert ile sardın,
Ölmeden mezara atacağını
Nereden bilirdim satacağını
Bir ömür sanarken biteceğini
Nereden bilirdim söyle nereden?
Silinecek gibi değil! Gönlümde izin.
Sen’i Bekler bu beden,
gece kör karanlığıma ışık ol diye.
Sabahım gözlerinde açsın gözlerini.
Seni bekler bu yürek.
Hasretine direnerek.
Gönül denizim dalgalansın gel de.
Derdimin ırmağı bulanık akar.
Bu nasıl bir derttir canımı yakar.
Derdi olan güllerini tez döker.
Döküldü baharda güllerim yine.
Uzattıkça yollarımı uzattın.
Bir bilinmez haller oldu gönlüme,
Hazan düştü, ilkbaharda ömrüme.
Nasıl isyan etmem böyle zulme,
Gel bu derdi bölüşelim sevdiğim.
Sevdim suç sayıldı sevmesem öldüm,
Sen bana seni çok özledim dedin.
Sanki ben seni özlemedim mi?
Bu gün yolunu gözledim dedin.
Sanki ben yolunu gözlemedim mi?
Her seferde bana canım diyorsun.
Bahar gelip dağlarda açınca çiçek,
Seninle sevdiğim buradan göçek.
Yüce dağ başına bir çadır açak,
Kış gelip te kar yağınca döneriz.
Birlikte geçirsek baharı yazı,
Böyle gidemezsin sen böyle birden,
Başlayalım aşkın kaldığı yerden,
Son isteğim olsun bu benim senden,
Söyle dudağından ballar damlasın.
Yeşersin çiçekler allar damlasın.
Hayalime sığmayan yar,
Ateşinle eylesen nar,
Sen olmasan imkânsız, ah.
Yağmaz yağmur yağmaz ki, kar!
Sensin Güneş’i doğduran,
Güneşi getireyim ayaklarına,
Yeter ki; iste benden,
Dağları indireyim yerinden,
Sana gölge ediyorsa; gök kubbeyi kaldırayım üzerinden!
Ey ebedi âlemimin cennet meleği,
Sana bağlı gönlümün geleceği,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!