Emekli, asgari ücretli gark olmuş derde,
Çile ile ömür sürmek kalmış garip yiğide.
Nasırlı elleri cebinde, utangaç gözleri yerde,
Ayağını dağda bırakmış gazimin bayramı nerde?
Gözlerinde fer kalmamış, alnında derin çizgiler,,
Her bayram, bir iç çekişle geçip gidiyor yıllar,
Çocuklara alınamamış giysiler, altı delik ayakkabılar,
Biriken faturalar, bitmek bilmiyor ki yığılnla borçlar...
Yarı aç yarı tok yaşam mücadelesi veren ana, babalar
Çocuklarının gözlerindeki umutları taşıyamayan omuzlar.
Pazardan dönen torbalarda eksik kalan erzaklar,
Bayram sofrasına konulamayan taze ekmek ve sıcak çorbalar...
Bir zamanlar yurdu için canını ortaya koymuş bir yiğit,
Şimdi unutulmuş bir köşede, yaraları dinmiyor.
Vatan borcunu canı ile ödenmiş, lakin kalan borcu bitmiyor,
Beklenen o vefa, o minnet, bu bayram da gelmiyor?
Bayram dedikleri nedir, gülüşler, neşeler, coşku?
Kiminin sofrası dolu, kiminin ekmeği kuru.
Kiminin ustünde yeni giysiler, kiminin ayagında eski pabuçlar,
Bu nasıl adalet? Bu nasıl düzen? Nerde eski bayramlar?
Bir bayram sabahı, güneş doğar ve başlar,
Kiminin yüzünde tebessüm, kiminin gözünde yaşlar.
Fakirler iç çeker, zenginler bayram yapar,
Sahi bayram nerde? Her bayram da böyle mi geçer?..
Umutlar kırık dökük, yürekler pare pare,
Bayram sevinci yerine hüzün yağmış her yere,
Bu düzen değişmeli, bu adaletsizlik bitmeli,
Ve artık bayramlar, bayram gibi geçmeli..
Ne zaman bitecek bu çile? Ne zaman gülecek yüzler?
Ne zaman bayram olacak? Yaş dökmeyecek gözler?
Gariplerin yaraları sarılacak, emeklinin yüzü gülecek,
Ne zaman asgari ücretli de bayramları hissedecek?
Ah, bu memleketin garibanları, yiğitleri,
Sizler bayramı hak edenlersiniz, unutulmuş gerçek sahipleri,.
Bir gün gelecek, inanıyorum, bu düzen değişecek,
İşte o gün, hep birlikte, bayramlar bayram gibi kutlanacak...
Kayıt Tarihi : 8.6.2025 11:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!