Bayrağın Gölgesinde Öleyim

Bir toprağın adı vatan olur mu?
Bir dağın, bir derenin, bir çakıl taşının?
Olur!
Eğer üstüne secde edildiyse,
Eğer uğruna ölen olduysa,
Eğer bir yiğit,
“Ben buradan dönmem!” dediyse,
İşte o an
O toprak
Vatan olur!

Ben bu kelimeyi
Sadece sözlükte aramadım.
Ben bu kelimeyi
Mezar taşlarında okudum!
Kur’an’la sarılı tabutlarda,
Bir annenin saçında ak,
Bir babanın göğsünde kurşun yarası gibi.

Ben bu toprağın altında
Kimin yattığını bilirim.
Künye taşlarında isim yok,
Ama hepsi aynı şeyi yazıyor:
“Şehit…”

Sen bir bayrağa bakarken
Sadece dalgalanmayı görürsün.
Ben orada
Binlerce dua,
Milyonlarca kalp atışı,
Ve kanla yazılmış bir kelime görürüm:
Hürriyet.

Ey vatan!
Adınla başlar her isyanım
Ve seninle biter her duam.
Senin uğruna
Karanlığa bile seccade sererim.
Çünkü sen
Sadece bir toprak parçası değil,
Benim alnımın teri,
Kalbimin özü,
Ve imanımın yeryüzüne yansıması gibisin.

Bir gün dönerse bu millet
Boynu eğik bir şekilde…
Bil ki
Vatan unutulmuştur!
Ama biz unutmamak için
Çile çekeriz,
Susarız,
Ve zamanı geldi mi,
Kalkarız!

Çünkü bu milletin damarında
Tuz değil,
Kan değil,
İman dolaşır!
Ve imanla yürüyen bir millet
Diz çökmez…
Ancak secde eder!

Vatan,
Bir çocuğun doğduğu yerdir,
Ama şehit olduğu yerde anlam kazanır.
Ve her ölüm,
Eğer vatan içinse,
Dirilişe dönüşür!

Ben bu toprağa
İsmini bile bilmediğim nice kahramanların
Alnı değdi diye aşığım.
Ve o yüzden
Ölmekten korkmam!
Yeter ki
Bayrağın gölgesinde öleyim!