Bayım Şiiri - Kaan Canbay

Artık ben çiçeklere şiir yazmak istiyorum ama o altın sarısı papatyalara değil
Kap kara olanlara solanlara ellenmeyenlere dokunulmayanlara yazmak istiyorum
dalından koparılanlara yazmak istiyorum
artık ben aşk için yazmak istemiyorum artık ahu için ağlamak istemiyorum
tanrılara inanmak istiyorum dinime inanmak kendime bir gül bulmak istiyorum
Bayım size sesleniyorum acaba beni duyuyormusunuz
içimdekini biliyormusunuz mısralarımı duyuyormusunuz
acıyor kanatlarım ah tanrı biliyor yazmazsam mahvolacağım.
Bugünde akşam oldu yine yaprak soldu canımın canı yine yandı
Kaan yine en diplere battı
Denizci yine limanlarda kaldı
Bayım size sesleniyorum
Evet evet ben kelimeler ile sevişiyorum
Beyaz bir gül yakıyorum adınıda ahu koyuyorum
savaşta ölen çocukları anıyorum
Boynuma kırmızı bir kurdele örüyorum
Buketin sevdiklerinden
Ruhumu kuruttular
Onlar savaşı başlattılar
Bayım
Hastahane koridorlarında çığlıklar duyuyorum
Sırf bu yüzden seni artık sevmiyorum
Hatta ve hatta senden nefret ediyorum
Bir şiir yazıyorum ve sana ağıt yakıyorum
Elime kutsal kitap alıyorum adı kur'an adı tevrat
Ben onların hiçbirine inanmıyorum
Bayım
Artık şiir yazmak istemiyorum bilmek istemiyorum
Sevmek istemiyorum onun dönmesini istemiyorum
Korkuyorum o dönerse tekrar inanırım
O trene tekrar binerim
Uzaklara çok uzakalara giderim
Şiirlerimi okumuyorlar bayım
Bayım yazdıkça dibe vuruyorum
Bir şiir esinleniyorum Didem Madak dan
Bir kelime aldım ahiyan dan
Bir seni sevdim bu diyardan
Bu hayat bir film bayım
Bizler sadece fragman
Ne alıcaz gitmeden önce bu diyardan
Ne demiş aşık veysel
''Özledim özledim yar''
Büyük gemiler yok artık bayım
artık onları yakamayız
karedenizde gemilerde batamaz günümüz de gün olamaz
allah şaidimdir yaşadığım sürece annem rahat nefes alacak
Ölüm çok uzak değil bayım her an nefesimin dibinde
Senin yüzüne gülüyorum son nefesimde
Güneşte doğmuyor artık budapeştede
Krallığımız ayaklar altında yansın
Vasiyetimdir bayım kulağınızı iyi açın bu şiirler adımla anılsın...