Başlıksız Şiir Şiiri - Muharrem Üzümlü

Başlıksız şiir

Güzel şiirler yazdım en güzel duygularla.
Elem,keder,sitem dolu şiirler de yazdım.
Yücelttim hep,bazen yerin dibine soktum.
Adam gibi sevmeyi bilmeyen vefasızlara.

Kaleme,sevgiliye,sevgiye,kafiyeye inat.
Yüreğim ilkbahar gibi coşkun, duygulu.
Yüreğim bazen de,sonbahar gibi hazan.
Sevgiyi oyuncak sanan namertlere inat.

Zamanla nasılda değişiyor bu sevgililer.
Hangisine hatırlasam da değişmemiş ki.
Nerde o sevmeler,nerde vefalı sevgiler.
Dürüst,değişmez,tatlı görünmeler yalan.

Kalbim coşmuş şırıl şırıl akan ırmak gibi.
Gir girebiliyorsan gönlümden içeriye gir.
Kalbim sonbaharlara kadavra bir yaprak.
Vur vurabilirsen neşterini garip kalbime.

Sevgiyi bilemeyen geç kalmış sevgi azgını.
Dönüp bir de insanları,sevdiğini beğenmez.
Aşk kaçkını,kapris düşkünü,sevda bozgunu.
Kuru fasulye gibi nimet sanan kara kargalar.

Her şeyden ahkam keser bir fikrini sorsan.
Kendini yüceltir birde insanları beğenmez.
İnan senide yanıltır tanıdım ben onu desen.
Meclise gelir, bir de fikir erkan beğenmez.

İnanma sakın,size değer verdiğini,sevdiğini.
Sığındığı tatlı dilinin arkasından,baykuş der.
Karamanın koyununun,sonra çıkarmış oyunu.
Mahsunluğunun ardındaki gerçek yüzü bu.

Haddini bilmeyip,şuna buna kul köle olan.
Sessiz,bakışları keskin,kanlı gözü yaşlı olan.
Çıkarı uğruna her şeyi yapan,her role giren.
Bak sen,akıl aldığı,övdüğü kişiye beğenmez.

Lafa gelince sevdim der,çok yüceltir över.
İşine gelmeyince de,ön yargılı demagog der.
Gerçek yüzünü,gerçek değerini ortaya koyar.
Sevgisine,mahsunluğuna,diline güvenilmez.

Hayal meyal oldu yaşanan aşkımız,sevgiler.
Hatıraları bile çok acı,şimdi el olduğu kadar.
Dostlarıyla başladığı yollar,ayrıldı birer birer.
Gün geçtikçe anlaşılıyor ve artıyor yalnızlığı.

Geç fark ettim,taş yürek şekilsiz sert olurmuş.
İnsanların bambaşka renkleri yüzleri de varmış.
Su ve sevgi seli insanı boğar,ateş ise yakarmış.
İnsan onun gerçek yüzünü yaşayınca anlarmış.

…./01/2009
Muharrem ÜZÜMLÜ
İlköğretim Müfettişi