ruhu yalnız kalınca,
unutulmuş bir anahtar gibi insanın;
soğuyormuş buz altında kalmış
kelebek gibi sevdiğinden...
kelimeler boğulur, sesi çıkmaz.
kalem yas tutar hayalinde,
rüyasında görmüş gibi.
Neşe ile ızdırapla,
Düşünce ile dolu iken,
Tükenmez ezalar içinde,
Ümitler, tereddütler geçirirken
Kederler içinde yoğurulurken
Mesut olan,
Devamını Oku
Düşünce ile dolu iken,
Tükenmez ezalar içinde,
Ümitler, tereddütler geçirirken
Kederler içinde yoğurulurken
Mesut olan,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta