Başlamaz Şiiri - Aydın Efkan Ünal

Ne gölgemdi peşimsıra ilerleyen
Ne senin narin adımların
Arsız bir kaza gibi geliyorum diyen
Yalnızlığımın adım sesleriydi arkamda
Kimsesizliğin nefesi enseme çalınıyor
Sessizliğin huzuru inadına içimi okşuyordu

Aklım suskun, ayaklarım yorgundu
Önceleri ılımlı bir öyküyle
her yolda eşlikçim olan rüzgâr
Artık yalnızca karanlığa savuruyordu beni
Sanki damarımdaki kan bile
Yitirmişti eski hevesini

Her cebim dolu kalbim tamtakırdı
Ve her güzel şeyin bir sonu vardı
Saçlarını okşamaya başlayamadığım gibi
Başlamamış olsa bile