Başlamak Ve Bitirmek Aynı Çizgide

En karanlık gecelerimde,
Bir gençlik sayhası çınlıyor kulaklarımda.
"Geri dön, kurtuluş buradadır, geri dön" deniyor.
Ve kabuslarımda binbir kılıç çekiliyor.
Namluların uçları gençliğime doğrultuluyor.
Peki ya bu çığlık, beni nereye götürüyor?

Döndürülüyorum en aşağılık yaşlarıma.
Denildi ki, bir kez dön ve bak etrafına.
Şimdi daha doğru anlaşılıyor,
Lanet okunmalı tabutlara.
Bu geri dönüş silsilesinde bana kargalar eşlik ediyor.
Zehirli tüyleri bu beyaz yıllarıma sürtünüyor.
Doğrusu beyaz demişken,
Hangimizin mazisi beyazı simgeliyor?
Geri dönüyorum, peki mümkün müdür geri geri yürüyebilmek?
Hatta son sürat geriye doğru koşabilmek.
Ben bunları düşünüyorken yalpalıyorum,
Sakın, kargalar beni tutmasın diyorum.
O zaman toprak beni kendine çekecek, biliyorum.

İkinci bir vaveyla kopuyor kulaklarımda.
"Döngüye kapıldın, en başındasın ve en sonunda, istediğin kadar koş, başlangıç ve son aynı yerde doğuyor!"
Peki mümkün müdür başa dönebilmek?
Soruyorum kargalara,
Bu yılları gözden geçirmek,
Veya oraya geri gelmek,
Bence bunların hepsi, tekrardan ölmek!
Diriliş vaktidir diyorum.. ve o çığlıkarı var gücümle susturuyorum.
Geri dönüyorum, çünkü inanıyorum.
Diriliş günü bugündür.
Yemin ediyor, döngüye girmiyorum.
Kargalar tüm lekelerini alıp gittiler.
Hiçbir karga uçmuyor,
Uçmak özgürlükse,
Kargalar ölüm oluyor,
Kuzgunlar eşlik ediyor, ve koşarak uzaklaşıyorlar.

Bu kabuslar, son çığlığa eşlik ediyor.
"Geri dön, unutman demek, atlatman değildir. Dön geri.. ve hallet şu sebepsiz ölüm dileklerini."
Şimdi anlıyorum,
Gençken hoyratça koşuşlarım,
Ve terk edişim bu şehri,
Geride bir iz bırakmadığım anlamına gelmiyor.
Geri dönmeli ve kesip atmalıyım bu lekeleri.
Başa dönmeden, tekrar hatırlamadan bu eskileri.
Bir şeyler yapmalı, ve güvercinleri çağırmalıyım,
Silip atmak için geçmiştekileri.