BAŞKA BİR ŞEY DEMEDİ
Yıkıldı, düşerken “Allah” diyordu,
Doğruldu, kalkarken “Allah” diyordu.
Onun kapısında geçti de ömrü;
Tükendi, yine de “Allah” diyordu.
Saçları ağardı, beli büküldü,
Gözleri ağardı, dişi döküldü.
“Hizmet” derken ciğerleri söküldü;
Yine de bıkmadan “Allah” diyordu.
Hakaret ettiler, tebessüm etti,
Kıymet bilmediler, sineye çekti.
Dalaşmamak için yurdu terk etti;
Oralarda bile “Allah” diyordu.
Her türlü çileye göğsünü gerdi,
İsteyen herkese sultanlık verdi.
Bir gaye uğruna yanıp tükendi;
Son nefeste bile “Allah” diyordu.
12 Ekim 2001
Arif ArslanKayıt Tarihi : 5.4.2003 17:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!