Başka Bir Sessizlikte
Her gün bir şeyler eksiliyor yüreğimden. Nereye gittiğini bilemediğim küçük parçalar... Belki bir tebessümün yankısında kayboldular, belki de onun gözlerinde saklı kaldılar. Taşıdığım kadın… Evet, “taşıdığım”. Çünkü onun yükü bana ait gibi… Korkuları, kırıkları, geceleriyle birlikte ruhuma asılı duruyor.
Başta sadece tebessüm etti. Masumdu. Sonra, o tebessümün içinden ürkek bir fısıltı çıktı: korkuları. Ardından bir savaş başladı; kimseye açmadığı, ama her sabah gözlerinin kenarında izi kalan bir savaş… Bazen yanı başımda oturuyordu ama kalbi bambaşka bir uzaklıktaydı. Bazen de beni gözleriyle sevip, dudaklarıyla “git” diyordu.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta