alnına namlu ucu gibi dayanınca soğuk bir rüzgar
son kez düzeltip cep aynasında
dağınık saçlarını serseri bir yaz
ayakkabısının arkasına basa basa
bir berduş gibi gidecek
çimenin dinlenmiş yeşiline
düşürüp hiçliğin öyküsünü
İçerden çıkacak birazdan adam
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
Devamını Oku
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
