Başardı Şiiri - Hilmi Can 2

Köy hayatı zordu, çile hüzünü,
Yüklenip dert dağı aşardı dayım.
Gül gibi baktığı, at öküzünü,
Severek besleyip, koşardı dayım.

Bilindi babacan eş dost gözünde,
Sezildi ozanlık, ahval sözünde.
Emeli hayali, saklı özünde,
Yüreği kalemden taşardı dayım.

Belli ki, almıştı, Hak tan izini.
Sümmani Şenlik in sürüp izini.
Hür ayan ederek gönül gizini,
Nihani ustaca yazardı dayım.

Eli hünerliydi, alıp bizini,
Yapar onarırdı, büküp dizini.
Alçaltıp ahengin, sesin tizini,
Davudi sadayla coşardı dayım.

Hayat nasibini ince elerken,
Bilinmez geç miydi, belki de erken.
Yalnızlık, yaşlılık, yorgunluk derken,
Köyden göçmek neden, şaşardı dayım.

Felek yokuş kılmış, yayla düzünü.
Kazalar kayıplar, süzmüş yüzünü.
Dost evlada muhtaç, ahir güzünü,
Dört duvara bakıp, yaşardı dayım.

Hak emri ecele, dedi eyvallah.
Cümle taksiratı affetsin Allah.
Can dili duada daim inşallah,
Cennete varmayı başardı dayım.