buğday başaklarıyız biz
yağmurla çoğalır rüzgarla sevişiriz
sevişiriz ekmek gibi
ekmek sen ve ben kadınım
üçümüz
biz bu toprağın dudaklarıyla gülmüşüz
bu şekiller bu mavilik gözümüz
bu güneş neşemiz
bu gece örtümüz bizim
uzat ellerini
kadınlığa götüreyim seni
koş koştur ormanlarımda
bir ceylan bileyim seni
o mavi o serin gülüşünde
içime denizler serp
köpürüp koruyan dudaklarımla
bir türkü tutturayım sabaha
sende bir kadın bende bir erkek
gülpembesi yastık gülpembesi döşek
kadınlık gülpembesi ırmak
akar damarlarında
gel yaklaş
çiçekler çıldırsın kırlarda
gel yaklaş
gürbüz çocuklarımız olsun
gürbüz çocuklarımız olsun
buğday başakları gibi alıp başını büyüyen
buğday başakları gibi bakınca yıldızları gören
sonra yıldızlardan geceye
geceye ve ruhumuza serpilen huzurla
varalım toprağa şükürle
Kayıt Tarihi : 29.6.2015 14:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsan da ekmek de topraktan gelmiştir ve yine toprağa dönecektir. Ne güzel söylemiş şair:
'gürbüz çocuklarımız olsun
buğday başakları gibi alıp başını büyüyen
buğday başakları gibi bakınca yıldızları gören
sonra yıldızlardan geceye
geceye ve ruhumuza serpilen huzurla
varalım toprağa şükürle'
İlginize teşekkürlerimle sunarım...
TÜM YORUMLAR (5)