Başak Ulutaş Şiirleri - Şair Başak Ulutaş

Hani sen sık sık...
Seni kendinle çatıştırıyorsun ya...
Komutanların yalancı
Hem iki yûzlû!
Yine ben yeniyorum
Hep yeneceğim...

Ne öğrendik son 20 sene içinde,, saygıdeğer büyüklerden özür dileyerek dümdüz dalarsak olayı anlatmaya;
Her olayda bir giriş gelişme sonuç olur dimi nihayetinde....
Sadece GİRİŞ GİRİŞ GİRİŞ olması için vayyyy! ! ! ! ! !
bayağğ bi şanssız
bayağğ bi düşüncesiz
bayağğ da bir beceriksiz olmak lazım...

Kıkırdaşırken
Yaramaz çayır bülbülleri gibi
Orman gülleri arasında dolaşmaktan
Kokarken orman gülü gibi
Kıyamazsın işte
O kadar güzel ki

Düşün yalnız olmayanlar bile yalnızlıktan ölürken

Çok uzakta nefes almaya devam eden güçlü insanlardık biz.
Bazı insanlar çift yaratılmış
Diyerek...
Okuma yazma gelmiş

Ne olursa kabulüm doğrudan yana
İmansız teraziden aman olmaz ki
Doğru sözün yoksa hiç ağzın açma
Gene bir hak bilmezin kör sözleri öldürür beni

Müzik dedi başka da bir şey demedi
Yüzü yağmaya gelen bulutların renginde bir adam
Başka da bir şey demedi
Gözlerini saymazsan...
Sustu...
Ne gel susalım dedi bana ne gel duralım

Aklından geçeni bildiğim
Sevdiğim
Gidelim biz
Yel olup

Akıl akıldan üstün el elden üstün
Akıl kabulde değilsen akıl değilsin
İçin içine sığmasın dersen
İçini içinden çıkarma akıl değilsin
İçin gider içinden hem için gider
İşin içinden çıkamazsın...

Siluetsiz bir adam
Ve gölgesi yalnız ay ışığında beliren bir şairim
Varlığımı satsan
Beş para etmez
Ama ben tohum ektim yüreğine kadınımın
Ne gün den eksik ne sudan fazla

Öyle yeşildi ki gözleri
Bir çift güvercin canlanıverdi sanki gülünce
Adı taze,ben adını söyledikçe
O sustu gözleri ayan beyan ortada yeşil

Geldi dikildi karşıma ayalim gibi