Barışın Maskesi, Savaşın Gerçeği

“Çözüm” dediler,
bir bahar havası estirdiler.
Masa kuruldu,
kelimeler şeker gibi dağıtıldı,
umut ekildi yüreklere.

Oysa tohum kara mayındı;
her sözün altında pusu,
her tebessümün ardında ölüm vardı.

“Analar ağlamasın” diye dudak büktüler,
ama anaları ağlatan düzenlerini kutsadılar.
Gözyaşını silmediler,
mezar taşlarını çoğalttılar.

Kürt dağlarına bahar vaadiyle gidildi,
dönüşünde cenazeler indi şehirlere.

Her imza kanla mühürlendi,
her söz suikast koktu.

İnandırdılar,
HDP’ye oylar aktı,
umut sandığa kilitlendi.
Ama kilit açıldığında
içinden barut çıktı,
içinden ölüm fışkırdı.

Masaya konan tek çözüm
savaş ilanıydı.

İŞİD’in kanlı gölgesinde,
provokasyonların sisinde
“çözüm süreci”,
savaşın diğer adıydı.

Ve kitleler,
barışa inandırıldıkları için
savaşa daha savunmasız yakalandılar.

Ama unutulmasın:
halkı kandıran bu sahte baharlar
mutlaka kara kışta çökecek.
Ve gerçek bahar,
ancak işçi sınıfının
örgütlü mücadelesiyle filizlenecek!