Bardak dolusu hayat Şiiri - Servet Balıbey

Bir bardağa sıkışmış, hayata rest çekmişim
Giden gitti, kalan ben, ben kendimden geçmişim
Dinle ey batan güneş, bundan sonra hiç doğma
Aydınlık, yaşayanın, ben tükenip bitmişim

Teselliye gerek yok, benim esbabım gitti
Hürriyete defaat, gür kanatlarım gitti
Ey kararlı asabi, ey gururlu edebi
Şiir olup dilime, çalı Bülbülüm gitti

Gerdana inmiş saçın, dikilmiş kara kaşın
Bir ifade celladım, boynumu keser saçın
Tavrına irkilmişim, hüznüne delirmişim
Beni ikiye böldü, o acımaz bakışın