Çingeneler yer etmiş obalara
Alabildiğince coşku
Çocukların çığlıkları arasında
Atların yelelerini savurarak
Saga sola koşmalarına
Karışan baharı çağrıştıran
Gecenin hüznü çökmüş
Karanlığın derinliğinden
Sessiz ve sakin akmak da
Kimselere dokunmadan
Derinen derine
Ben bir garip göçebeyim
Ne hal bilir nede yol
Kalmışım bir başıma çölde
Susuz,aç,sefil
Serap görürüm
Nedendir? hep seni deniz gibi
Dün yine bize ait
Bıkmadan dinlediğimiz
Parça çalmakta radyoda
Sanki bana inat yaparcasına
Ölürüz de kömür gözlüm
Ama sensiz anlam taşımıyor
Bugün yine efkarlıyım
Güne umutlarla başlamıştım oysa
Ta ki sesini duyana dek
Kopup gittim akıntıya
Hıçkırarak ağlar oldum çocuk gibi
Duymazdın elbet sesimi
Maviye çalmış gözlerin
Denizin mavisine sevdasına
Asidir artık,hırçındır
Ruzgara kapılmış yelkenim
Denizin mavisinde
Hırçınca dalgalara çarparak
özlemdir bu duygularım
hatırlarım dedemi uzaklardan
haykırarak çagırırı yanlızlıgını
oturmuş dedenin kenarına bir başına
bir sabah belkide sessizce
Seni ona sarılmış görürken
Hiç bir şey hissetmedim
Ne içim sızladı
Nede yüreğim
Sanırım başlamadan bitmiştin
Hem sevdamda
Düşlerimde
Gün agarmakta ve sen gitmektesin.
Yine hüzün çöktü ve sen düşümdesin
Hiç sabah olmasa ve hiç uyanmasam
Sen çıkıp gitmesen
Düşlerimde gördüm seni
Yüzüne ay düşmüştü
İnceden inceye yagmur çiselemekte
Sen gülümsemektesin
Ve hayata inat gülümse sevdiceğim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!