Belki de benimkisi boş hayaller peşinde koşmaktı
Ne olduğunu nereye gittiğimi bilmeden
Okyanusta bir yelkenliyle yol bilmeden bilinmeze gider gibi
Saldım kendimi hiç düşünmeden hayallerimin peşine
Ama güzellikler peşinde koşarken kendimi kaybetmekten korkarım.
Vardığımda tekneyle o limana, benim ne işim var burada demeden
Tarifsiz bir çığlıktır benimkisi
Umudumu taşımak yarına
Alabildiğince sonsuz
Nasılda avazımca haykırmak
Kulakları sağır edercesine
Seni sevdiğimi
Sessizlik, karanlığın arkasına takılmış
Sinsice gülümser be sevgili
Hiç kimseler görmeden kalabalıga karışıp
Puslu,kuytular mekan eylemiş bu corafyada
Ruzgara kapılıp giden son bahar yapraklarının
Karmaşık istanbul sokaklarına düşmesi gibi
Ne bir düş
Nede bir seraptın elbet
Bazen bir görünüp
Bir yok olman gibi
Ne masalsı bir pamuk prenses
Nede destansı bir aşk tanrıçası
Güzel gözlü yar
Ne iyi ettin de girdin hayatıma
Aşka dair tutku
Düştü gülüşünle yüreğime
Bir papatya misali
İncitmeden seni koklamak
Sen orda öylesine mahzun
Öylesine sessiz beklerken
Gözlerindeki ışık sönmeden
Canına can olmak isterim
Canımdan can alıp sana vermek
Seninle ömrümü paylaşmak isterim
Daha dün gördüm seni bilirsin
İlk olmadığını bildiğim gibi
Lakin nasılda gelip düştün içime
Esir eyledin yüreğimi gülüşüne
Kor bir ateş gibi yanar içim
Sesilik kaplamış her yeri
Bakmayın yüzümün rengine
Hayata inat gülümser
Ne acılar görsede gözlerim
Nice sevdalardan sonra
Ayrılıklar yaşasada yüregim
unutulur her acı elbet bir gün
her sevdanın zamanla yitip gitmesi gibi
oysa hiçbir zaman unutamayacağımız sandigımız
sevdalardan sonra ne aşklar yaşadık
Bir yürek daha atmaya başladı
Gözlerini aralayarak dünyaya
Şevkatle sardı kollarına
Gün gün nakış gibi işleyerek
Büğüttü bizi canım annem
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!