Babalar ve oğulları Şiiri - Ömer Yüce

DOĞUM/ÖLÜM
YA DA
BABALAR VE OĞULLARI.

"Ben,
hayatta en çok
babamı sevdim..."der
Can Yücel.
....
Bir insanın,
hayatta
en çok sarılmayı sevdiği insan babasıdır herhalde.

Yaş ilerledikçe
içinizdeki bu istek daha çok artar.

Çünkü;
siz büyüdükçe
O, çoçuklaşır gözünüzde.

Gün gelir,
O'na
Her sarıldığınız da,
bir ağlama hissi,
burukluk,doğar içinizde.

Her seferinde gizli ama
size ait bir hazineyi yeni yeni keşfediyormuş gibi olursunuz.
...
Başınız O'nun omuzlarında iken,
koca bir ömür gelir/geçer yâdınızdan;

Sarıldığınız
avuçlarınızın arasında sıcaklığını hissettiğiniz O dev Adam,
bir ömür
Fırtınalarda sığındığınız limandır.

Hayatınız boyunca
benzemeye çalıştığınız "idol"ünüzdür.
Verdiği kararlarda hep haklı çıkandır.
Evinizin direğidir.
Her halinizi,
derdinizi,soru'nuzu,
sorununuzu bilen
hatta
çözen "adam"dır.
...
Ama;
Aynı zamanda,
Sevmesini beceremeyen,
denemeye kalktığında
eline yüzüne bulaştıran,
Hatta hediyenin en hoyratını alan,
severken kırıp dökendir.

Kendini ifade etmede
anne kadar yetenekli değildir.
Olur olmaz zamanlarda "sizli"
ortamlarda ağlamasını bile beceremez.
...
Kızgınlığını,sinirini yüzünüze yüzünüze
bağırmada mahirdir,
ama
iki kelimeyi bir araya getirip de
"yavrum seni seviyorum"diyemez.

Yüzü kızarır.
...

O,
Kızının ilk aşkı,
Oğlunun ilk süpermeni,
ilk kahramanıdır.
Ama,
"anne" gibi kanatlarını açıp aslında bir melek olduğunu evlatlarına beceripte gösteremez.

Bu yüzden,
ayaklarını yerden kesip,
uçup/kaçamadığı için
evde ikinci planda kalan
beceriksiz insandır.
...
Sevincini 'de
gururunu da yalnızken yaşayan,
evladını şımartmaktan korkan,
Hayırsız da olsa evladıyla gurur duyan "ıssız"
adamdır.

Evinde,
kendini izahta
en çok zorlanan varlıktır.
Dili dönmez,
Yalanı beceremez.
Size masal anlatamaz
ama "masal gibi" bir,
hayat vadettiği için gencecik ömrünü ucuz bir fiyata satan,
"Kanı beş para etmeyen insanlara sizin için bir ömür katlanan"insandır.

O'nun gözünde
sizden başka herkes
ve herşey ucuzdur.

"Gözünüzden bir damla yaş akmasın" diye
dünyayı yakmayı
göze alan kişidir.

Gerekirse yakar da,
Çekinmez.
....
Zaman zaman
Sizi hiç anlamadığını düşünürsünüz,
"sinirli asık suratlıdır"
diye hüküm verirsiniz.

Sevgisinden şüphelenirsiniz.

Oysa
O kafasına koymuştur.
"Omuzlarında dünyayı
başının üstünde "sizi" taşımaya,
namerde muhtaç etmemeye,
söz vermiştir.

Sözünü de tutar;

Kazanır,çalışır getirir.
Siz sofrada bir lokma daha fazla et yiyin diye doymuş numarası yapıp erken kalkar.
"Arkadaşlarınızla rahat rahat muhabbet edin"
diye uykusu gelmiş numarası yapıp erken yatar.
...
Yani,
Fedakarlığı sizden beklemez,fedakarlığın alâsını
kendisi yapar.
..

Bütün bunları
O nun gölgesinde,büyüdükçe ya da Onun deyimiyle "kazık kadar"olunca,
Yavaş yavaş anlamaya başlarsınız.

Tam anlamaya başladığınızda
Siz de,baba olursunuz.

O da gönül bahçenizde solan bir gül gibi gözünüzün önünde erir gider.

Gün gelir,aranıza engeller girer,iş/güç,geçim sıkıntısı,dünya telaşı derken bir de farkedersiniz ki;
gözünüzün daldığı her yerde Onu arıyorsunuzdur...
...
Artık,
dağınız devrilmiştir,
yüreğinizde bir şeyleri yapamamanın ezikliği,pişmanlığı,
kavuşulamayan bir
özleme döner.

Ve adamlığınızı,
insanlığınızı,
O'na borçlu olduğunuzu anladığınızda herşey için çok geçtir.
...
"Babalar,
babaları öldüğünde büyürlermiş..."

Sözünü mırıldanır,doğum gününüz de ölen babanızın 5. yılı olduğunu
buruk bir acıyla yad
edersiniz.
...
Başınız avuçlarınızın arasında,
gözünüzden iki damla yaş süzülürken;

"Ben de,keşke
senin gibi baba olmayı becerebilsem"

babacığım dersiniz.

Öyüce