Bana Göre Şiiri - Ahmet Ziya Pektaş

Açık bırak pencereyi.
Kov gitsin mutsuzluğu sonsuza.
Sonra,
Beni yalnızlığımla bırak baş başa.
Açılmak istiyorum doğaya.
Kokuşmuş düşüncelerden sıyrılıp,
Doğayla kucaklaşmak istiyorum.
Kuşlar, Mavi Rapsodi’ye eşlik ediyor.
En güzelinden kokuyor çiçekler.
Her düşen yağmur damlası,
Bir cana hayat veriyor.
Toprak kabarıyor.
Bir körpe filiz çabalıyor.
Kaptırmak istiyor kendini,
Hayatın dönen çarkına.
Martılar çığlık kusuyor,
Bağrını deliyor göğün.
Yalnız bir enik,
İnliyor sokak köşesinde.
Küçük bir fare,
Çaldığı peynirin,
Tadını çıkarıyor sessizce.
Bir perde kapanıyor.
Seyirciler alkış tutuyor.
Sahte bir karanlık çöküyor.
Küçük bir çocuğu korkutuyor gece kuşu.
Bir fidan yenik düşüyor hayata.
Ve ben,
Daldığım bu çerçeveden,
Düşüncelerimi içeride bırakarak,
En son gülü koklayarak çıkıyorum.
Hiç solmayacak gülü,
Benim gülümü..