Bana geldiğin gün Şiiri - Serpil Koçar

Bana geldiğin o gün açıldı hayatımda yepyeni bir sayfa.
Aynı şehirde, aynı havayı soluyor, aynı gökyüzüne bakıyorduk.
Geldiğini bilmek yüreğimi kıpır kıpır ediyordu;
Heyecan sarıyordu tüm benliğimi.
Seni gördüğüm o an dünya durmuştu sanki;
Dizlerimin bağları çözüldü, bana sarıldığın o an.

Uzun süredir tanımış olsak da birbirimizi,
Bir heyecan sardı ikimizin de tüm benliğini.
Çekinerek yürüdük sahil boyunca;
İlk oturduğumuz yerde gözlerimiz kenetlendi birbirine.

Biz sustuk; gözlerimiz konuşuyordu adeta.
Elimi tuttuğun o an kalbim çıkacaktı yerinden.
O kadar kalabalıktı ama kimse yoktu sanki;
Bizim için çalıyordu bütün şarkılar, gecenin karanlığında.

Masamızda küçük bir çiçek, içinde kaktüs,
Dirençli ve canlı, tıpkı aşkımız gibi dimdik duruyordu.
Gözlerim kaydı ona, yüreğim senin sıcaklığınla doldu;
“Bu çiçek gibi hep canlı kalsın aşkımız,” dedim,
Uzunca koklayarak öptüm avuç içlerini;
O an kalbim tamamen seninle bütünleşti.

Tövbeliyken aşkına düştüm, yine seviyordum.
İmkânsız gibiydin belki bana, ama rüzgârına kapıldım.
“Önemli olan zoru başarmak değil miydi?” dedim kendime;
Özgür bıraktım o an bütün duygularımı, sana koştular.

Biliyorum senin de yaraların var; ben hazırım sarmaya.
Var mısın? Benimle bütün zorlukları aşmaya,
Sevgimizle birbirimize iyi gelmeye, sarılmaya.
Var mısın, sevgilim?
Benimle aşk yolunda hakikate yürümeye…
Var mısın?