Bana benzeyen yabancı Şiiri - Aytaç Kork ...

bu gece kahvemi içtim eski bir kupadan
dibinde sen kalmışsın sanki
bir yudum alıp yılları yuttum
dilim yandı zamanla
dudaklarımda kalan o acı
akşamın en son ışığı gibi soluyordu
kupanın izlerinde hatıralar
bir duvar gibi dikildi önüme
sessizliğin kollarında
geçmişin silüeti gezindi

geceye vuran adım seslerim
boş sokaklarda yankılandı
rüzgarla yarışan düşünceler
eski bir şarkıyı mırıldandı
tüm lambalar titreşiyordu
melodiler eksikti,
bir zamanlar tamamlanmış bir şey
şimdi düş gibi dans ediyordu

kapılar aralıktı, evler sessiz
odalar hüzünle doluydu
içimdeki saat durmuştu
anlar, buz gibi bekliyordu
rüzgarla savruldu unutulanlar
bir dost, artık tanıdık değildi

kahvemi yudumlarken
bir kitap açtım önüme
sayfaları eksik, kokusu tanıdıktı
altı çizilmiş satırlarda aradım seni
yazılmamış sonlar çağırıyordu
sessizliğin göğsünden
bir nefes gibi sarktın

kendimden ayrıldım usulca
dağıldım sessizce
gölge geri çekildi
ve ben yürümeye başladım.