Balım Pişman Şiiri - Dünya Yükünün Hamalı

Balım Pervazda, Ben Pişmanlıkta"

Balım yine pervaza çıkmış,
Gökyüzüne bakıp bir şeyler mırlıyor.
Dolap tepesinden dünyaya hükmederken,
Ben, yerin dibine geçiyorum.

O koca gözleriyle “miyav” deyip geçer,
Benim bin cümlem affa yetmez.
Sen uykusuzken sabaha kadar,
Ben sesimi susturamadım içimdeki zararsız telaştan.

Balım haklı:
Bazen sadece sessizce durmalı insan,
Bir pencere kadar uzak,
Bir perde kadar nazik olmalı.

Ben bunu geç fark ettim,
Ama içtenliğimi al, öfkene değmesin.
Senin huzurun,
Benim duygumdan kıymetli.