Balıkçı Şiiri - Erman Berke Babayiğit

Bir balıkçı gördüm, dertli düşüncelerini denize döken.
Ey balıkçı, neydi seni kambur oturtacak?
Ellerin, kendini bırakmış.
Dalgalar sana eşlik ediyor.
Neydi sebebi pes etmenin?
Balıklar mı seni uyandıracak olan?
Bir hüzün kaplı etrafın,
Neydi seni uzaklara daldıran?
Salladın oltanı boşuna,
Böyle miydi hayatın da?
Akmıyor yüzünden hayal kırıklığı,
Çok mu tanışıksın onunla?

Bir yüzü zengin İstanbul’un,
Bir yüzü fakir.
Zenginin kahvesi, fakirin derdi mi oldu,
Balıkçı abi?
Biz akşamı, zenginler yarınları düşünüyor balıkçı abi.
Dalgalar bir hiddetli, sınıf farkı kahrolsun balıkçı abi!
Kaderini yazan Tanrı’ya hiç mi yok şikayetin?
Kabullenmek bu kadar kolay mı kaderini?
Başın öne eğilmiş, kaldır balıkçı abi.
Savur bu sefer oltanı,
Mutlu günler için.
Savur bu seferki oltanı,
Dalgalar hiddetinle alevlensin.

Kırık sandalyende basmaya çalışıyorsun ayaklarını sertçe,
Zor olmalı bunca mücadele.
Balıkların kaçmakta, sen hâlâ Rabbine sığınma telaşındasın balıkçı abi.
Var mı seni benden başka fark eden?
Yapma, gözünü seveyim.
Rüzgar esiyor, bırakmak istemiyorum seni balıkçı abi.
Karşındaki binalara bak...
Sana diyemem balıkçı abi,
Allah kabul etsin.

Kendine iyi bak, balıkçı abi.

Zehravi