Balıkçı Şiiri - Sevgi Sönmez

suya sabuna dokunmaz,
ağladığında yüzünü saklamazdı Nuri Kaptan.
her sabah ne umutlarla yelken açardı mavi sulara.
o küçücük yelkeniyle,
dev gibi dalgalara tek başına meydan okurdu,
ve ihtiyari söverdi feleğin gelmişine de geçmişine de...
kürek sallamaktan nasır tutmuş,
balık kokan ellerini ne babayiğitler öptü.
rakı kokan nefesiyle, kendini bilmez,
zengin züppelerine ne vaatler verdi.
kimseye kötü gözle bakmaz,
kimsenin tavuğuna kışşş demezdi.
nesli tükenmiş, delikanlı adamdı bizimkisi.
ne yamuklara geldi,
hep ezildi ama hiç ezmedi.
sahipsizdi,
yalnızdı,
ama hiç sızlanmazdı.
hayatın sillesine bile amenna der,
gülüp geçerdi.
hep üretirdi,
ama hep
tüketildi...