Balıkçı Şiiri - Ümmühan Dağaşan

BALIKÇI

Ege’nin sakin bir köyünde yaşardı
Denizci Hasan ve ailesi
Deniz kıyısındaydı evleri
Balıkçılıktı geçimleri

Hasan her gün Heyyamola! diyerek açılırdı denizlere
Hadi bakalım hayırlısı bugün de rastgele…

Hasan’ın oğluydu küçük Mustafa
O da özenirdi balıkçı babasına
Açılmaktı umudu derin dalgalara
Eşlik edecekti martılar ona çığlıklarıyla..

Artık o da başlayacaktı denizdeki hayata
Önce ağ atmayı öğrenecekti
Sonra da ‘’Rastgele’’demeyi
Çekilince denize atılan ağ geri
Toplayacaktı tek tek balıkların hepsini
Dikenlere batsa da elleri
Bu iş göründüğü kadar kolay değildi.

Mustafa, açılacaktı tekneyle özgür sulara
Hayran hayran bakacaktı martılara
Belki de şarkılar söyleyecekti deniz kızı Eftelya’ya
Çocuksu duygularla aşık olacaktı ona
Görmek isteyecekti onu bir kez de olsa..

Alabora olsa da tekneleri
Mustafa bıkmadan direnecekti
Denizci olmak onun da mesleği olacaktı belki
Umutlarını derin yakamozlar süsleyecekti
Gecenin karanlığında ışık tutacaktı ona deniz feneri
Aldırmayacaktı hain ve de yaman esen rüzgara
Sayacaktı yıldızları Mustafa gecenin siyahında

Balıkçı erkeklerin olmazdı can yelekleri
Onlar hep evlerinin direğiydi
Batsa da tekneleri
Çekse de denizin dibi
Bekleyenleri olsa da
Yollarını gözlese de sevdikleri
Her gidişte dönmeleri bir hayaldi geri
Bu yaşam denizin insana yüklediği
Sonu gelmez bir mücadeleydi…