Balık Ekmek Şiiri - Ufuk Çoban

Öyle özlemişim ki burnumu tuz kokusuna dokundurmayı,
Gözlerimde martıların gülen yüzlerini süzmeyi,
Boğazın sularına teğet, dalgaları takip edip,
Yorulup bir kenara düşünceleri sessizce oturtmayı.

Çok uzun yollar can gücüyle gitmekle bitmiyor,
Geceleri çok karanlık yollar, kendi ışıltımla aydınlanmıyor,
Sabahları çok ıssız yollar, benim ayak seslerimde canlanmıyor,
Kızgın güneşte çok kurak yollar, kendi toprağımda can bitmiyor.

Yollar yine de benden bir parça yerimde tutmayan beni,
Dört duvarda deliliklere bırakmayan bir düşünceyi.
Gitmek bir dert kalıp bakmak bir dert,
Atsan atılmıyor, satsan satılmıyor değil mi?

Bu pazar da vurdum kendimi çok özlediğim boğaza,
Dolaştım tüm balıkçıları Galata Köprüsü altında,
Ne elim uzandı hasrete, ne gözüm dokundu açlığımın kenarına,
Anladım ki balık ekmek yalnız yenmiyor,
Anladım ki balık ekmek sensiz yenmiyor.

21/06/2005 09:30