Bal Şiiri - Ömer Faruk Zülfikar Bakuri

Kelaynak kuş uçar aya
Gezer kadem kadem yaya
Bakar bir çok dostu orda
Derler geldin ayın toya

Ol ay toyda koyun tavus
Fare tavuk lama domus
Bir de bit fil ayı ile
Deve dana balık camus

Koyun söyler bu yurt nuh el
Bak bu gemi ahvat özel
Ol ay eli bile gezip
Konuşalım güzel güzel

Bak bu hanay keyan hanen
Keyan evi kayı denen
Ol konak halk kral hakan
Tüm fatihler ondan inen

Aynak önde varır kabe
Ora varıp tapar rabe
Temel olan sevda evde
Görür marya sanki gebe

Hemde rastlar midas mita
Hades enki mete zata
Der ey kullar kibele ev
Derler yürü elma rota

Yürür elma ağaç yöne
Bakar orda havva nine
Havva nine adem baba
Derler elma deva tene

Ol ağaçta görür kibel
Deyi evim elma cebel
Ol cebelde bir evim var
Söyle ora hane babel

Ol kibele yüzü duvak
Ayna elde sedef boyak
Deyi dolap dolap urbam
Tabaklarım otur sayak

Kibele der evim kayın
Hem de mazı asma deyin
Bahçemde gül ile hatmi
Elmam ise yürek göyün

Ayın elma kutsi evlat
Elma eli humay velet
Kadim humay elmasını
Çalan vakit olmuş milat

Kibeleyle aynak lafı
Hitap hitap aşar kafı
Kaf dağının arkasından
Lafı duyar anka safı

Anka tutmuş anahtar dev
Avaz avaz öter ay ev
Der anahtar bak gagamda
Parıldıyor alev alev

Bu anahtar asıl davan
Dev ağaçtan imal devan
Al bu simli anahtarı
Afak afak apar yuvan

Kelaynak der anka bala
Anahtarın sema kala
Anahtarla mah kaleyi
Açıp bakak sağa sola

Aynak bakar kale katip
Elif ba der sanki hatip
Elinde bir huni tamga
Gidip gelir kutup kutup

Katip demiş kalede bad
Bad kurallı eser abad
Ol kalenin alp batura
Derler şehid feza asad

Silahları balta asıl
Ahmed yurda şahit nesil
Ol temiz yurt iyesine
Söylemişler mehdi resul

Hem ay kale kadeş velet
Hem mari de hem de milet
Hem konyadır hem ankara
Hem malatya tabal ilet

Ol ay elin balı iyi
İyi balı ünlü deyi
Balı yapan arıları
Mutlu mesut sema beyi

Faruk bakuri