Uçurumun kenarındayım darbeler yemişim
Mum gibi eriyorum çaresizce sessiz gitmelerine
Bir günah keçisiyim yorgun ve bitmiş zavallı
Ağıtlar yakıyor dilim ruhum isyan noktasında..
Son gelişin evde ayak sesin gitmiyor kulaklarımdan
Konuşmadın tek kelime çarparak gittin kapıyı
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta