Bakma öyle Şiiri - Derya Avşar

Sen bakma öyle

Sen bakma öyle güçlü göründüğüme.
Aslında öyle göründüğüm kadar da,
güçlü değilim.

Bir çocuk ürkeliğindedir yüreğim.
Gök gürlese başımı yorganın altına saklarım.
Çok korkarım kavgadan, gürültü, patırtıdan.
Hümanist yanıma serçeler, kelebekler, kırlangıçlar saklarım.
Dalından yaprak düşse, hüzün kaplar içimi...

Sen bakma öyle güçlü göründüğüme.
Aslında öyle göründüğüm kadar da,
güçlü değilim.

Herkesin uzaktan bakıp gıpta ettiği,
Herşeye, herkese karşı mücadele verdiğim,
Her kavga da galibiyet ile çıktığım,
Bütün o başarıların ardından,
Yeni bir yalnızlığın çine düşerim
Ve yalnızlıklar üşütür beni...
Aslında hiçbir şey göründüğü gibi değil.

Sen bakma öyle güçlü göründüğüme.
Aslında öyle göründüğüm kadar da,
güçlü değilim.

Derin bir yalnızlık çökmüş içime,
Dünyada bir başıma kalmış gibi,
Anlamsız, bedbaht ve çaresizim.
Yalnızlık korkunç bir sessizlik...
Adresi belli olmayan bu yolculuğun,
Girdabında kaybolmuşum sanki...

Sen bakma öyle güçlü göründüğüme.
Aslında öyle göründüğüm kadar da,
güçlü değilim.

Dağlara haykırsam iç sesimi duyuramam.
Boş bir yankının uğultusu çoğalır kulağımda,
Büyüdükçe büyür içimdeki fırtınalar...
Oysa en çokta güçlü görünen insanlar ağlar.
Herkese güçlü görünen en çok kendine güçsüzdür.

Dedim ya...
Sen bakma öyle güçlü göründüğüme.
Aslında öyle göründüğüm kadar da,
güçlü değilim.