buzlu bir camin ardindan
izliyorum hayati...
ne kadar da çirkin görünüyor;
acimasiz insanlar
amaçsiz yasamlar
sevgisiz gonuller...
hayatin kumdan kaleleri
yikiliyor o ANDAN beri...
karanligin içinde
aydinlik simalar,
kederli dostlar
ariyorum, inan...
çekip kurtarsin beni,
bu boşluğun içinden diye....
içimde bir ateş,
yakıyor ruhumu, bedenimi
bir el.....
yalnizca bir el kafi! !
lakin yok!
umutsuzluk bile bir umut,
o da yok!
kayiyor parmaklarim
hayatin dalindan,
oysa bir el! ....
son kez istiyorum senden,
bari bunu fazla görme benden
n'olursun,
öldür beni!
Kayıt Tarihi : 6.2.2002 14:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!