Bakışların Dokunur Şiiri - Serpil Koçar

Bakışların Dokunur

Gözlerin…
Gece bile kıskanır bakışlarını
Karanlığın içinde bir ışık gibi parlar;
Her bakışın bir sır fısıldar ruhuma,
Ve ben kaybolurum, denizlerin derinliğinde gibi,
Her damlası başka bir masal anlatır ruhuma

Bakışlarınla dokunur geçmişime,
Unuttuğum düşlerim, yarım kalan umutlar,
Hepsi titrer gözbebeklerinde,
Ve ben bir kelebek gibi savrulurum,
O esrarengiz ışıkta, senin ellerinle tutunamadan.

Gözlerin
Rüzgâr gibi çalar kalbimden melodileri,
Her bakışında bir evren saklı,
Sanki yıldızlar düşer oradan,
Her damla bir dua, her bakış bir yemin,
Ve ben bir yolcu gibi yürürüm, bilinmezliğe.

Gözlerin
Bahar gibi açar içimde çiçekleri,
Kış bile susar senin sessizliğinde,
Ve ben her an yeniden doğarım,
O derin, o büyülü denizde,
Gözlerine bakarak, kaybolmuş bir aşkın yitik yolcusu gibi.

Ve bazen gecenin sessizliğinde fısıldarım adını,
Her yıldız gözlerin gibi parlar bana,
Kalbimde bir sızı, bir umut, bir yangın,
Ve ben orada dururum,
Senin bakışlarından damlayan ışıkla yanarken.

Gözlerin…
İçimde bir deniz, bir fırtına,
Her bakışınla dalgalar vurur ruhuma,
Bir yudum sevda, bir ömür özlem,
Ve ben hâlâ, hâlâ orada kaybolurum,
Seninle var olan, seninle tükenen bir hayal gibi.