Bakışlarım döküldü…
Bir rüzgâr gibi düştün üstüme
Alıp götürdün ruhumu dur diyemedim
Gözlerimde göremedim sisin karanlığında
Baktım ama dilim lal oldu söyleyemedim…
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta