Bir tahta dolap önündeydi son resmin.
Bir kırmızı mintandı üstündeki.
Arkadan topuzken saçların,
Dökülen perçemleriyle kapatmıştı yüzünü.
Gözlerini görmeyeli nede çok oldu?
Dalıp gider gibi bakar mısın hala?
Buğulu bakış buna mı derler bilemem?
Cahilliğime ver lütfen.
Vurulduğum gözlerin nereye bakar şimdi?
Neyi görür uzaklarda?
Ben hala var mıyım acaba
Bir tahta dolap önündeydi son resmin.
Dolabın camına düşmüş gölgem.
Sen canlı.
Ben gölge.
Dudakların kan gibi ve arzulu.
Göremediğim gözlerinde.
Arkadan topuzken saçların,
Kapatmıştı gözlerini.
Hatırlayamayışım ondan mı bilmem?
Suçlusu sarı saçların.
(ANKARA 21 NİSAN 2005 14:20)
Sıtkı GökmenKayıt Tarihi : 21.4.2005 14:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ben hala var mıyım acaba
Bir tahta dolap önündeydi son resmin.
Dolabın camına düşmüş gölgem.
Sen canlı.
Ben gölge.
Dudakların kan gibi ve arzulu.
Göremediğim gözlerinde.
tebrikler görebilmek
isteneni istenilende belki.
Yine kendini keyifle okutuyor şiiriniz.
Funda Söylemez
mehmet Halil.
TÜM YORUMLAR (5)