Bakırköy İskelesinde Bir Sonbahar

Şimdi Bakırköy iskelesindeyim,

Sonbahar—Kasım’ın tam ortası…

Deniz çarşaf gibi duruyor karşımda,

Bir çocuk yüzü kadar masum,

Bir kadın bakışı kadar derin.

Rüzgâr hafiften esiyor,

Sırtım güneşe dönük;

Isıtıyor içimde üşüyen kelimeleri.

Gözüm bayrağa takılıyor sonra,

Gökte ağır ağır dalgalanıyor;

Sanki bir şiirin nefesi,

Sanki bu memleketin çırpınan kalbi…

Önümde bir kahve,

Bir defter,

Bir kalem…

Hepsi suskun,

Hepsi konuşmaya hazır gibi duruyor.

Denizin iyot kokusu çarpar yüzüme,

Bir İstanbul sabahının
 yıkanmış,
Taze kokusu gibi…

Ve hava bugün sen gibi,

Deniz gözlerin gibi;

Bakınca uzun bir huzur geliyor içime,

Dünyanın telaşı duruyor,

Zaman bir iskele direğine yaslanıp

Beni seyrediyor sanki.

Ben böyle duruyorum işte—

Bir sonbahar gününde,

Bir iskelenin ucunda,

Kalbimde senin bıraktığın

O mavi sessizlikle…