Bakır Saçlı Kız Şiiri - Sûzi Kalp

Karanlığın en koyusuydu yüreğimin içi,
Umutsuzluk sarmıştı her köşemi.
Bir ışık ararken kör kuyularda,
Sen geldin dünyama bakır saçlarınla.

Kalbimin ritmi sen de düzelmeye başladı,
O gülüşünle dünyam aydınlandı.
Hayallerimin hayali, en güzel rüyamdın,
Beni benden alan, ah o bakır saçların.

Gülüşün karın ağrıtan bir şenlik,
Seninle dertlere bile sevindik.
Gözlerin ela, her derde deva,
Dans ederdin sanki bakır saçlarınla.

Sesini duymaya can atardı içim,
Toz pembeye bürünürdü her bir cisim.
Sen yanımdayken Cennet bahçesindeyim,
Bakır saçlı kız, ben senin esirinim.

Yanımdayken gökyüzü daha mavi,
Zaman bile dururdu sanki.
Kalbimin atışını duyuyordum yanında,
Bakır saçlı kız, kalbimi usulca avuçla.

Yorgun gözlerinde bin acı gizli,
Hayata inat doğuyorsun güneş gibi.
İçime sıcaklıkla, umutla yoğruldun,
Bakır saçlı kız, sen benim umudumsun.

Sen, düşlerimdeki bir yıldız gibi,
Yaralısın ama ışığından vazgeçmeyen biri.
Sen beni buldun, ben kendimi sende buldum,
Bakır saçlı kız, ben kendimi unuttum.

İçimde sakladığım yangınsın,
Unutmak istemediğim anımsın.
Her hatıran içimde bir sızı,
Bakır saçlı kız, yokluğun bir hançer yarası.

Kalbim hâlâ seni fısıldar herkese,
Senin adını yazarım yıldızların yerine.
Adını anmak bile dokunur yüreğime,
Bakır saçlı kız, içimde bir yer hep sende...