Vefa bilmeyen insana, kıymet vermeyi sevdi gönül.
Seveni değilde, hor görüp itip kakanın peşine düştü gönül.
Kendini düşünmeyip insanların derdine koştu gönül.
Bak sonunda yine kurudu gönül.
Bu araf, ta çare yok gönlüme
Söyle sevdiğim bu kaçıncı zulüm yüreğime.
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Devamını Oku
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta