Vefa bilmeyen insana, kıymet vermeyi sevdi gönül.
Seveni değilde, hor görüp itip kakanın peşine düştü gönül.
Kendini düşünmeyip insanların derdine koştu gönül.
Bak sonunda yine kurudu gönül.
Bu araf, ta çare yok gönlüme
Söyle sevdiğim bu kaçıncı zulüm yüreğime.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta