Bahtiyar Arslan Şiirleri - Şair Bahtiyar ...

uzun zamandır böylesini yazmadım ki
kıskandım
inan kıskandım
ellerimden düştü şair kalemim
kırdım attım çöpe
kim yazmış ise

ben şiiri,
kazıyıp tırnaklarımla, gözlerinizden aldım
ama incinmedi gözleriniz...
yine, tırnaklarımla kazıdım, kanattım yüreği...
açtım içini, bir şiir koydum
karanlığı aydınlattı

çamurlu evin içinde
loş bir ışık altında oturmuşlardı
siyah beyaz vizontelenin önünde...

bayramlıklarını giyinmişlerdi insanlar
genç kızlar gelinliklerini

'Gözlüğünü çıkar” dedi, soysuz…

Adam yutkundu
Düz saçları ortadan ayrılmış ve alnına düşmüştü…Seyrekti
Yüzü ince uzundu…Narindi
Seyrek sakalı, sanki narin yüzünden dökülecekti…

beyaz atlar koşuyordu
kaynağı yüreğim olan
ve akıp da yanağından düşen
nehirlerin kıyısında…

yalnız

yaşamın canlılara neler getireceği ve neler yaşatacağı hiç belli olmuyor...

yağmur yağmakta gecenin üstüne...
yakın bir yerde
bir kuş, kanat çırpıyordur karanlığa
kanatları ıslanmıştır

Tek hatıran kürtlüğün kaldı
Duydum nöbette vurulmuşsun
yaran kanamış
gelmiş kanın yüreğime dayanmış.
Dur oğul dur
Ölüm kervanı daha yola çıkmadı

Bekletip yağmuru darağacında
Astım kendimi ellerine
Sayısız karıncalar yedi parmak uçlarımı
Tanımadık bir kız ağıt yaktı üstüme
Saçlarıma yıldız düştü
Koparıp aldı annem,taktı saçlarına

artık ağlama anne..
ağıtını yakma
nasılsa düzelmeyecek bu dünya...

gözyaşın boşa düşmesin
sula oğlunun yanaklarını

sen yoktun...
bir kuş terkedip gitti yuvasını, aç kaldı yavrusu
pamuk dalının gölgesinde kavruldu...
her serçe gözyaşını bıraktı, su içtiği kaba
kavrulmasın diye kuşun yavrusu...