bir gün dönersin
küstüğün bu şehre
yağmur küçük çukurlar oluşturur yanağında
bir gül büyütürsün çukurunda
ağlarsın...
utanarak
a,ho...zilan...a,ho...
elinde
annenin yaptığı bez bebeğin...
henüz
tanımamıştın bile ateşi...
henüz
ahmet arif gülmeli...gülmeli yurduna...
bakabilmeli, ahmet arif'in, namuslu gözleriyle yurduma....
bakabilmeli, gözleri ateş çakmaklı
ve bakabilmeli, salkım söğütlü...
ben ağladım...
alıp temiz düşlerimi
bırakarak ayak izlerini
kirli ayaklarıyla koşarak gittiler
babamı düşlemiştim
anneme anlatacaktım
neden, onurlu bir direnmenin elinde
çıban yarası gibi duruyor sevdan...
kanatmalı mı?
yoksa sarıp sarmalamalı mı?
ne dersin...
yada en güzeli,
sana, “ bu son ağlamam
izin ver de düşeyim
düşeyim, gözlerinden “ demiştim…
düştüm...Gülün üstüne düştüm…
Dokunma bana İstanbul…Dokunma
Dokunursan ağlarım…Ağlarsın…
Çaresizdi adam
Elinde çiçek demeti...
Yirmibeş Eylül günü...
Dünyanın, ölmüş çocukları beni ziyaret eder
Gözyaşımı içerler, ellerinde çiçeklerle...
Yirmibeş Eylül günü...
Dünyanın, ölmüş çocukları
çocuksundur…
hayat seni bağışlamaz
elleri iki yakandadır…
bir iş tutturursun kendine
örneğin su satarsın
boyacılık yaparsın otogarda
Bana ellerini ver
Bir çocuk başımda ağlar durur
Duruyorum boylu boyunca bir yıkık duvar kalıntısında
Ha düştüm düşeceğim
Bana ellerini ver
Dur çocuk sen ağlama
Sevgili gözüm.Sanırım bu şiiri okumak en çok bana zor gelmiştir.Şiir içine alıyorsa okuyanı şiir dir diyoruz.Oysa ben onun zaten içindeyim.Anlatımın ve güçlü kelemin için teşekkür ediyor ve devamını bekliyorum.Zor ve yılgınlığa düşmeden.Her zorda,her güçlükte yani her durumda şiirin kapısını çalars ...
Ben sevgili şair' i uzun zamandır büyük bir zevkle takip ediyorum.Şiirlerindeki anlatımlar çok hoş etkileyici ve insanı alıp götürecek tarzda.Bence okunması gerekli şairler listesinde her zaman olması gereken bir şair.Başarılarının devamını diliyorum.