Yağmur koçaklamasıyla bam-teline dolamışım,
Yedi renkten sonsuz nağme, ozanlık şet-kuşağını;
İki gözüm iki çeşme, yıllar yılı sulamışım,
Tohumluğa karsın diye, gönlümün sır başağını...
Bir maral çağrıya kanmış hayalîmin büklümleri,
Alıp başımı gitmişim, dağların koyaklarına;
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta