Bahsetmeyin Şiiri - Uygar Micanoğlu

Aklında bir fikire yer vermişsin , yürümüyorsa sessizce ayrılırız.

Tamam demek zor dahi olsa gurur, ya bu ! Belki bu defa anlaşırız.

Ha ben senden vazgeçmişim mevsim kışmış, ha sen benden yazın bunaltıcı sıcağında

Yürümediyse bu gemi limana, bana aşktan bahsetmeyin

Arayacaksam her dublenin sonuna yaklaşırken sesini , veya bir şiirin mısralarında

Koşmaktan, denemekten yorduysak çocuk ruhumuzu bu şehrin boş sokaklarında

Veyahut cesaretin korkmamak demek değil , korksan bile devam edebilmek olduğunu öğrenemediysek daha

Bana bir daha gençliğimden bahsetmeyin.

Limanın kenarına çekilmiş yatık savaş gemisi, kim bilir neler gördü? Kaç torpil yedi ortasına

Oturdum bankın üstüne sigaramdan bir dal daha intihar ederken, uzaklara daldım bir süre

Tekrar baktım gemiye , ondan kalan hüzünlü bir manzara

Bana artık denizlerden bahsetmeyin.

Şair kime denir ? Güzel bir kadının gözlerine, methiyeler düzen düzenbaza mı?

Yoksa bir gece vakti yıldırımlar beni kollarken kapında ıslandığım o akşamlara mı?

Kaç kere yüzük parmağını uzattın ? Kaç yüzüğü yere fırlattın karşımda ?

Artık her gün gece olurken bana , onun gülüşünden bahsetmeyin.

Eskiden söyleyene aşık derlermiş , sazı çalıp kafiye yapana

Ben söylediğimden beri ismini sıkışmışım bir demirden kapana.

Kelimelerime süslerken sensizliği, mazi oldun artık , 2 buz daha eklerken rakıma.

Unuttum işte seni, Bana artık geçmişten bahsetmeyin.