bıktım herkesin benim adıma konuşmasında
soysuz hesaplarda ismimin anılmasından
insanların bana garip bakışlarından
eleştirilerden,kınanmaktan,hor görülmekten
kürdüm ben arkadaş
Ümitleri bitmiş çaresiz biriyim
Karşılıksız sevmiş deliler gibiyim
Dertsiz olsam böyle içermiyim
Anlamaz halimden sensiz geceler
O meyhane senin bu meyhane benim
Seni unutacağım
Bu benim için zor olsa da
Hasret dolu olsam da
Bir gün belki gelirsin diye
Beklesem de her anını
Seninle yaşasam da
sen benim 23 yaşımsın
ilk isyanımsın hayata
yaşamın artık son bulmasını istediğim
en kötü anılarımın olduğu zamanım
ilkez sende tanıdım
Şubat ayının soğuk akşamları
Sanki güneş küsmüş dünyaya
Ağaçlar yapraklarından haber bekler
Yetim kalmış kocaman parklar
Şubat ayının soğuk akşamları
Sen umudunu.yarınlara sakla
Bu gün.olmadıysa.Bir sebebi vardır
Unutma karanlık olduğu vakit
Güneşin özlemi bir başka
Aldırma.seni üzenler boş ver yoluna bak
Bırak her hesabın bittiği vakit
Seni tanıdığım dan beri değişti dünyam
Senden önce her şey boş gelirdi bana
Ne gecelerin bir anlamı vardı
Nede doğan güneşin
Öyle anlamsızdı ki hayat
Ne baharın bir anlamı vardı nede kışın
Sevdamız vardı insan olmaya
Yavaş yavaş aldılar bizden
Merhamet kalmadı tükettiler
Her gelen insanlığımızdan çaldı
Çokta önemli değil Kudüs
Mısır, Libya, Arakan ve diğerleri
Sevebilmek lazim bir yâri
Düşlerini kaprislerini
Kimi zaman sabrimizi zorlayan
O mantiksiz hallerini
Sevebilmek lazim bir yâri
Umutla bakan gözlerini
Bir fırtına başladı o an içimde
Şimşekler çaktı o zaman beynimde
Değişti dünyam oldu toz pembe
Sevgilim seni görünce
Kayboldum gözlerinin renginde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!