Bahçıvan... Şiiri - Yusuf Mescioğlu

Budadığın her daldan kan damlıyor gönlüme,
Rengi kızıl gülleri kesme sakın bahçıvan.
Alev rengi geceyi yakıp gittin ömrüme,
Bilesin ki; bu bağda mahşer yakın bahçıvan…

Onsuz geçen geceler kan doğradı sabrıma,
Heyhat! şimdi ufkumda ne can kaldı, ne canan.
Kestiğin her gül dalı diken oldu bağrıma,
Makas senin elinde, ben gül dalı bahçıvan…

Niye titrer ellerin, dokunurken bir güle,
Bir rüzgar mı geçiyor, kızıl gülün yanından
Ne zaman biter bu gam, ne gün dolacak çile
Ne gün düşecek makas, ellerinden bahçıvan…

Vazgeç artık bahçıvan, dokunma güllerime,
Artık duyulmayacak bu bağda bülbül sesi
Kızıl gülün dalından, düşecek ellerine,
Bir bülbülün buz tutmuş, kızıl kanlı cesedi…

Kestiğin her gül dalı, kâbus olacak sana,
O andan mahşere dek tutuşacak ellerin.
Deruni bir yalnızlık, miras kalacak sana
Hesabı sorulacak, budadığın güllerin…