Hiç bilmediğim bir istasyondan
Bir tren kalkıyor ayrılıklara.
Bilinmeyen diyarlara gidiyor buradan,
Eller asılı kalıyor son çalan sirenle.
Bir tren kalkıyor
Hasret dolu günlerin acımasız yarınlarına.
İlk defa aşkım,
İlk defa bir güneş senin için doğmadı.
Doğan güneş bir geceyi kovaladı,
Gecelerde sevdim ben seni.
İlk defa geceler kadar karanlıktı aşkım,
Geceler kadar ürkek.
Bugün yine şehrin sokakları
Islanıyor pervasızca yağan yağmurdan.
Ve ben ağlıyorum gizlice,
Loş sokaklarda, Varna önlerinde, sahillerde…
Senli hayaller kuruyorum sonra.
Ahmet Bey şikayet ediyor yağmurdan.
Karanlık yollar,
Işıksız lambalar ve kaçışan insanlar…
Böyle bir şehirde yaşamayı öğrendim ben.
Sevilmeyi öğrendim bir gece
Aniden, titreyen bir kız çıktı karşıma
Tam gidiyorken bu şehirden.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!