ÖN SÖZ NİYETİNE
Yüce Rabbimin eş ettiği gönüller vardır. O gönüllerdir ki birbirlerine bu dünyada kanat kol oldukları gibi; kalan, öbür dünyaya gidenin ardından “Gitme n’olur! ” diye inler, onun Rab katına giderken giydiği o bembeyaz giysiyi gelinlik addeder ve “canım, ciğerim, yârim, Nilgün’üm” diye ağlatır şiirin mısralarını.
“Gül kanatlı meleğiyle” bir ömrü paylaşmıştır şairimiz; onunla nice günler, nice geceleri tatmıştır da “vedalaşmak için bir nefes bile bırakmamıştır ayrılık”; ama gönül, bir kez vermiştir izini onun izine…
Ben nefret eyledim sizin gerçekten
Yalanı severim, yalanı gayrı..
Tiksindim bülbülden, gülden, çiçekten
Yılanı severim, yılanı gayrı..
'Sapıtmış bu' diye beni yeriniz
Devamını Oku
Yalanı severim, yalanı gayrı..
Tiksindim bülbülden, gülden, çiçekten
Yılanı severim, yılanı gayrı..
'Sapıtmış bu' diye beni yeriniz




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta