Baharın Kalbinde Sen

Bir tomurcuk açarken sabahın ucunda
Adını fısıldadı rüzgâr.
Gül yapraklarına dokunan ışık
Tıpkı senin tenin gibi yumuşak ve ısrarlıydı.
Çınar gölgesinde bekledim seni
Bahar gibi geleceğini bilmeden,
Ama her yeşeren dal
Bir anını hatırlattı parmak uçlarıma.
Tenin yağmurun ilk damlası gibi
Değdi içime
Ve ben çiçek açtım o anda
Görmeden bile seni.
Kalbim mevsimle uyanıyor artık
Ve her sabah yeniden seni düşlüyor:
Bir bahar gibi gelen,
Ama hiç gitmeyen bir Aşk gibi.
Aşk