Dudaklarına ödünç verilmiş gülüşlerin
Vurdu beni
Gözlerinde sahte ışıltılar
Uçuk bir bahar yelini savururken
Yalnızlığın yıldızı sökülmüş general gibi
Sokaklarımı arşınlıyor
Itırlı bir bahara ermeden düşlerim
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
