Bir yerde sevildiğini hissettikçe sevmekten vazgeçen bir kalp
Diğerinde sevdikçe yeşerip can bulan bir beden.
İki kişilik o öyküde kaybeden ben olmadım,
O da değildi
Birbiri için çarpan bir kalp
Yitip giden bir aşkın ardından bize yalnızca sevmek kalmıştı en uzaklardan
Hızlıca uzaklaştım gözleri neşe saçan o hayatından
Artık öznesi değil yitirdiğiydim
Bir sevgiyi yitirirken gözlerimin önünde bakıyordum umarsızca
Bir sonbahar esintisi gibi savrulan rüzgarı yüzümü okşuyordu o giderken
Yüzüm eğik, kalbim mağrurdu
O kalabalık sokaklardan her geçtiğimde
Burnumda çiçek kokusu
Kulağımda sevdiğini narince fısıldayan sesi
Bir baba şefkatiyle sarmalayan kolları yeniden sarıyor ruhumu
O his...
Cennette bir yerde miydim sanki?
Geçtikçe günler illaki kaplayacaktı içini bir huzursuzluk
Ama özlem olmayacaktı, bu kesin
Nasıl özler ya insan sevgi görmeyi
Yalnız kaldığında arar bir dokunuşu, sesi...
Olsa olsa o olurdu onun için
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!