Bahaneler Şiiri - Kenan Gezici

Sanma ki her zaman rüzgâr böyle eser.
Dünya döndükçe yıllar, aylar geçer gider.
Bir bir değişir değişmeyen tüm düzenler.
Rüzgarla yere düşen meyve ağaca döner.

Soluklar bini bir hayallerden süzülüp.
Yarınlara umut bağlayıp, bugünü dağıtıp.
En mütevazisini öteleyip, yıkıkta, yakıp.
Hayaldir, kuramasın ömründe gül bahçesi.

Bir seyirlik mehtap alırda dersini ezberler.
Bir ömre yeterli, uzun uzun kalmaya gelir.
Yaşamak bulur umarak o anda belli rüzgârı.
Ve bir mutluluk bununla her adıma gülümser.

Gidenlerden bir haber yok tükendi umutları.
Güneşe kar mı yağdı, gündüze gömüldü kaldı.
Göz alıştı diye, bin türlü bahaneler sayıp ta.
Göz, kulak söylese yalan, kendi kurmacaları.

Kenan Gezici 04/09/2025